Weekendje Cajamarca

Na donderdag nog te hebben gewerkt, had ik vrijdag de hele dag vrij. Sochtends was ik samen met Dane en Mareen lekker gaan ontbijten met een heeeerlijke bananenpannekoek met nutella (de calorien hier tellen we niet meer hihi) en hebben we daarna rustig door Huanchaco gelopen en op het strand gelegen. We worden hier zo snel bruin/rood! We lagen 5 minuten in de zon en Dane en ik hadden al een broekje op onze benen staan. Snel broekje omhoog en volgende keer maar gewoon in bikini gaan liggen. Smiddags nog even rustig aan gedaan en om 10 uur savonds hadden we de nachtbus naar Cajamarca, waar we het weekend zullen gaan verblijven. We hadden er ontzettend veel zin in!! We gingen samen met 4 andere vrijwilligers van de organisatie, dus was het voor ons wel fijn dat we konden kijken hoe het allemaal precies werkt. 

Zaterdag: Cajamarca
Na een lange nacht, waarin ik en Dane bijna niet vast hebben geslapen (Mareen vanaf minuut 1 totdat we aankwamen), moesten we nog ongeveer een half uurtje lopen door het stadje naar ons hostel. Het was 5 uur sochtends, maar Cajamarca was totaal niet uitgestorven. De autos, bussen, taxies en soort tuktuks reden kriskras door elkaar. Eenmaal aangekomen in het hostel hebben we nog 2 uurtjes proberen te slapen in onze bedden (met matrassen gemaakt van hout). 
Na een zoektocht naar een bakker voor ontbijt, zaten we om 9uur fris en fruitig in de bus... Na een uur durende, hobbelige toch (maar met ontzettend mooi uitzicht op het dorpje van bovenaf met de bergen eromheen), kwamen we aan in het Cumbe Mayo. In een woord: wauw! Hier hebben we een wandeltocht van een paar uur gedaan, met hele mooie bergen om ons heen. We zaten op 3000 m hoogte, dus merkten wel aan onze ademhaling dat het wat moeilijker ging. Jammer genoeg had Dane extra last van de hoogste, namelijk hele erge hoofdpijn en duizeligheid. Gelukkig ging dit na een tijdje beter en kon ook zij genieten van de prachtige bergen en natuur om ons heen. Het was zo ontzettend mooi dat we fotos wilden maken met onze ogen, en de momenten aan jullie thuis wilden laten zien. Ik zal wat fotos toevoegen, zodat jullie een kleine indruk krijgen. De gids waar we mee gingen sprak Spaans, dus ook dit was voor ons weer een uitdaging om naar te luisteren. De andere vrijwilligers waren gelukkig aardig genoeg om af en toe wat te vertalen als we het echt niet begrepen.
Tijdens de lange, hobbelige tocht terug, werd ik ook een beetje misselijk en viel iedereen in de bus in slaap, vanwege de korte nacht. Eenmaal terug in Cajamarca, zijn we ergens in een lokaal restaurantje gaan lunchen. Omdat het nemen van een menu hier altijd veel goedkoper is (+- 3 euro voor voorgerecht en hoofdgerecht), namen we het deze keer ook maar. Ik had rijst met een eitje en groente hierin, dit was opzich nog wel te eten in tegenstelling tot wat Dane en Mareen hadden. Het stuk kip die ze hadden besteld, was nog roze en doorzichtig zoals het bij ons in de winkel ligt. We hebben het meteen teruggestuurd, maar uiteindelijk hebben ze het toch niet meer opgegeten, met het idee dat er nu waarschijnlijk allemaal ziektes in kunnen zitten. 
Na de lunch hadden we nog een tour geboekt met een gids, die ons langs een aantal stopplekken bracht en hier in het Spaans iets bij vertelde. We wisten niet zo goed waarom we bij de eerste plek stopten, aangezien het enige wat er was een wiebelige brug, een klein park en een dode varken in het water te zien was. De hele groep was ook alleen maar fotos aan het maken van het varken, bah! 
Ook stopten we nog bij een bloementuin, kaasfabriek en monument uit de inca tijd. 
Savonds hebben we pizza gegeten in een gezellig restaurantje, heeerlijk een keertje geen rijst of aardappelen bij je avondeten! 

Zondag: Cajamarca
Nadat we een ontbijtje hadden gehad bij een cafetaria (waar ze geen koffie en thee hadden) hebben we de rest van de dag door het stadje gelopen. Tijdens deze rustige wandeltocht zag Mareen ineens een man midden op straat zijn broek aftrekken en poepen. We geloofden onze ogen niet, hoe deze man zonder schaamte alles liet gaan hihi. 
We merken heel erg dat dit plaatsje niet gewend is om veel toeristen te hebben. Iedereen keek ons na en vroegen hoe we heetten en waar we vandaan kwamen. Er was zelfs een moeder en dochter die met ons op de foto wilden. Ook zijn er in dit stadje ontzettend veel bedelaars. In elke straat zitten er wel 5 mensen op de grond die om geld vragen. Ouders sturen zelfs hun kinderen naar plekken waar ze moeten zingen, dansen of gewoon staan, om geld te krijgen. Heel erg zielig, maar er werd ons verteld deze mensen niks te geven, omdat ze dan de rest van hun leven dit zullen blijven doen.  
We hebben wat souveniers geshopt en hebben in een lekkere lunchtent wat gegeten. Omdat onze bus pas om 10 uur savonds terug naar Trujillo ging, moesten we de tijd volmaken in het kleine stadje. Dit deden we vooral door binnen te zitten in deze lunchtent, aangezien het bijna de hele dag had geregend en we het hele stadje al hadden gezien. Op de weg naar het busstation heb ik me verstapt en ben ik door mijn rug gegaan... Hierdoor was de 7 uur durende busreis totaal geen pretje voor mij, en was ik erg blij toen we weer lekker in ons bedje in Huanchaco lagen.